Η ιστορία ενός μετρό

Είπαν γρήγορη μεταφορά, είπαν ότι θα χρειαζόταν XNUMX λεπτά για να πάμε από το Zincirlikuyu στο Avcılar χωρίς κίνηση και εισήγαγαν το metrobus, ένα υπέροχο μεταφορικό μέσο, ​​στη ζωή μας. Υπήρξαν αναποδιές και ατυχήματα, αλλά και πάλι δεν μπορούσαμε να παρατήσουμε το «σούπερ» μεταφορικό μέσο. Ο κόσμος σχημάτισε πυκνά πλήθη στις στάσεις του μετρό, σπρώχνοντας και σπρώχνοντας ο ένας τον άλλον καθώς το αυτοκίνητο σταματούσε μπροστά τους σαν να έδιναν δωρεάν ψωμί. Αλλά και πάλι δεν μπορούσαμε να εγκαταλείψουμε την αγάπη μας για το metrobus.
Τις τελευταίες δύο-τρεις εβδομάδες υπάρχει πρόβλημα με τα μετρό. Ή φτάνουν αργά ή τρία μετρό περιμένουν στην είσοδο στη σειρά. Όταν συμβαίνει αυτό, σχηματίζεται πλήθος ανθρώπων και το εισερχόμενο όχημα δεν είναι αρκετό για αυτό το πλήθος. Σήμερα, έφτασα επιτέλους στο οριακό σημείο, πήγα να μιλήσω με τον αρμόδιο προϊστάμενο και ρώτησα γιατί περιμένεις τόσο καιρό. Η απάντηση ήρθε ότι οι άνθρωποι φεύγουν πάντα την ίδια στιγμή. Τότε είπα ότι αυτό το αίσχος συμβαίνει κάθε ώρα της ημέρας. Ο αξιωματούχος, ο οποίος είπε ότι δεν φταίει που ο κόσμος ήταν απασχολημένος, βρήκε βέβαια μια άυλη δικαιολογία του τύπου «Υπάρχει αγώνας, είναι φυσιολογικό». Η εβδομήντα χρονών γιαγιά μου ξέρει επίσης ότι δεν υπάρχει ταίρι κάθε μέρα. Κανείς δεν τρώει αυτή τη δικαιολογία, ούτε κι εγώ. Ως ευγενικός πολίτης, ρώτησα, «Παρακαλώ προωθήστε αυτό το πρόβλημα στα απαραίτητα σημεία, ώστε να βρουν μια λύση». Έκανε μια δήλωση λέγοντας: «Η λύση είναι να αφαιρεθούν τα μετρό».
Είναι όλα φυσιολογικά μέχρι στιγμής; Μέχρι που άκουσα μια κραυγή «Έλα προς το Ε-5» καθώς γύρισα και άρχισα να περπατάω. Η μίνι φούστα που φοράω μου έδωσε το κουράγιο να το πω αυτό ή είναι το στυλ των πολιτικών, δεν το έχω αποφασίσει ακόμα;
Αν ο δημόσιος υπάλληλος πει στη γυναίκα «Έλα στο Ε-5…», τι να περιμένω από τους κυβερνώντες;

Πηγή: Real Agenda

Γίνετε ο πρώτος που θα σχολιάσει

Αφήστε μια απάντηση

Η διεύθυνση email σας δεν θα δημοσιευθεί.


*